همه در تلاطم جشن نوروز هستند و سر در آخور دنیا کرده اند و نمی دانند که در پاره تن این سرزمین که روزگاری بافتنه جزیره نشینان چشم آبی از مادر خود جدا شد چه می گذرد.
مگر می شود چشم ها را بست ؟مگر می شود چشمه غیرت را کور کرد؟مگر می شود فرزندان معنوی رسول الله را فراموش کرد؟ آیا مگر می توان ناله مادران و فرزندان بحرین را نشنیده گرفت ؟هیهات هیهات از این دنیا
سکوت در برابر ظلم بر فرزندان معنوی رسول الله را با چه منطقی می توان توجیه کرد ؟چشمانم از گریه خون است و حیران که چه باید در این وا نفسای دنیا انجام دهم.
باید برویم تا کشته شویم و یا باید بمانیم تا خون دل بخوریم ؟ حال که جهان در آغاز تجلی ظهور قرار گرفته است چه باید کرد؟آیا باز بایدسر در کود سیاسیون کرد تا به هزار توجیه از فکر برادران ایمانی خود غافل شویم. یا نه بایست عزم نبرد کرد که ما مکلف به تکلیف هستیم و نه به نتیجه ؟
بگذار اهل دنیا قصه ما را باز نقل مجالس لهو ولعب خود کنند که عقل معاش ما سالهاست که از بلاد وجودمان رخت بسته و به دیار ناکجا آباد رفته است.
هرکه دارد به سرش شور نوا بسم الله ،هر که دارد هوس کربلا بسم الله
ای برادر !جانم به لب آمد برخیز برخیز
